Lokalne sklepy z winem enoteki kryją prawdziwe bogactwo świetnych trunków. I wcale nie trzeba na nie wydać majątku. Fot. Archiwum prywatneMalownicze wzgórza poszatkowane równymi rzędami winnych krzewów, sznury strzelistych cyprysów i zapach ziół w powietrzu. Kto tam raz pojedzie, będzie dojechaćLokalne sklepy z winem enoteki kryją prawdziwe bogactwo świetnych trunków. I wcale nie trzeba na nie wydać majątku. Fot. Archiwum prywatneLokalne sklepy z winem enoteki kryją prawdziwe bogactwo świetnych trunków. I wcale nie trzeba na nie wydać majątku.(fot. Fot. Archiwum prywatne)Jak dojechaćNajlepiej samochodem przez Brno, Wiedeń, Graz, Villach, Wenecję, Bolonię i Florencję. Z Opola dojedziemy tam w 13-14 godz. Koszt przejazdu (paliwo, winiety i opłaty za autostrady) ok. 800-1000 zł. Lot z Katowic do Bolonii można znaleźć nawet za 70-80 zł. Koszt wynajmu samochodu w Bolonii od 800 ma dwa oblicza. Jest ta z dużych miast - z Florencją, w której są dostojna galeria Uffizzi, Ponte Vecchio (Most Złotników) opływający klejnotami, zapierająca dech w piersiach katedra i Drzwi Raju z wykutym w nich Starym Toskania z Pizą, w której na Pole Cudów za każdym razem wchodzi się z niedowierzaniem. Że ta wieża ciągle stoi i że bezczelnie zabiera chwałę zbudowanej obok, tyle że prosto, pięknej Toskania Sieny, do której na Palio, konny wyścig w samym sercu miasta, zjeżdża cały na zamknięte w murach tych miast bogactwa kultury wielu wieków, docenia się potęgę ludzkiego umysłu i kunszt mistrzów pędzla czy Ale żeby Toskanię poznać naprawdę, trzeba się zagubić pomiędzy rozsianymi na bezdrożach winnicami, zajrzeć do przydrożnych osterii czy trattorii - niedużych i tanich zazwyczaj restauracyjek, małych wioseczek i przejść uliczkami mniejszych i mniej tłocznych, miast i miasteczek - Cortony, Pienzy, Montalcino czy Montepulciano i San Gimignano - mówią Opolanie, którzy właśnie wrócili z wycieczki po włoskich bezdrożach. W osiem osób przez dwa tygodnie zjeździli toskańską 4-8 euro za 0,75 l;>obiad z przystawek (antipasti) i głównego dania (primi piatti) - 12-16 euro;>pizza w restauracji 6-8 euro (w każdej niemal restauracji do rachunku doliczane jest coperto, czyli opłata za obsługę - od 1 do 2,5 euro/ osobę)>1 kg winogron - 2-8 euro;>pół kg dobrego parmezanu - 7-8 euro;>1 litr oliwy z oliwek - 5-12 euro;>pamiątkowe magnesy na lodówkę 2-6 euro;>widokówki - 0,3-2 euroLody mistrza świataSan Gimignano, przez współczesnych nazywane "Manhattanem średniowiecza", znane jest wśród turystów już nie tylko z licznych wież (od których wzięło przydomek). Na centralnym piazza (czyli placu) tłumy łasuchów oblegają miejscową lodziarnię. Jej właściciel podobno posiada zaszczytny tytuł mistrza świata w robieniu najróżniejszych smaków lodów. Jego przysmaków mieli próbować wielcy tego świata - były premier Wielkiej Brytanii Tony tych, których lody na co dzień nie cieszą, zachwyci tu z pewnością pistacjowa gałka chłodnego deseru. Najlepszego sortu pistacje na ów przysmak sprowadzane są tu aż z Sycylii. Koniecznie trzeba też spróbować lodów szampańskich, z zamrożonymi w nich bąbelkami (uwierzy w to tylko ten, kto spróbuje). Lody truskawkowo-rozmarynowe i jeżynowo-lawendowe - też mają już swoich Generalnie we Włoszech warto spróbować lodów w każdej lodziarni - śmieje się Maciej Kalski, jeden z uczestników włoskiej wyprawy. - Bez dwóch zdań to jedna z ich kulinarnych, narodowych specjalności. Najlepsze, jakie jadłem, były o smaku malagi, z dużą ilością bakalii. Kolejne miały smak panacotty, lokalnego deseru przygotowywanego ze śmietany. Lody a'la panacotta smakowały, jakby były zrobione z serka homogenizowanego. Palce lizać!Serowe szaleństwaNa ulicach Amsterdamu, tych z coffeeshopami, unosi się zazwyczaj słodkawy zapach palonych w nich specyfików. Na uliczkach Pienzy (niewielkiego miasteczka, którego historyczne centrum zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO) króluje zapach owczego sera Unosi się dosłownie wszędzie i tworzy niesamowitą atmosferę tego miejsca, które w całej naszej podróży podobało mi się chyba najbardziej - stwierdza Szymon Ogłaza, kolejny z uczestników serowych smakoszy położona na południu regionu Pienza to mekka. Żółty, dojrzewający, owczy ser można tu kupić w niemal każdym sklepie - najlepiej w 2-3-kilogramowym krążku i ziołowej posypce. W wersji świeżej albo dojrzałej, leżakującej 6, 12 czy 18 W każdym sklepie smakuje inaczej i każdego warto spróbować choć po troszeczce - przekonuje Szymon jest idealną przekąską do lokalnego wina. Sprawdza się też jako dodatek wtarty do sosów czy past. Jego "rywalem" jest popularny w całych Włoszech, ale smakujący w różnych regionach kraju nieco inaczej, znany też w Polsce Kto chce spróbować prawdziwie toskańskiego, powinien kupić kawałek nie w markecie czy sklepiku, ale u sprzedawcy na targu - mówi Edyta dachu ToskaniiZanim wyjedziemy z Pienzy, koniecznie trzeba wyjść na otaczające miasto mury i choć chwilę popatrzeć na jeden z najpiękniejszych toskańskich krajobrazów - otaczające miasto pola i To dla mnie widok numer jeden z tej wyprawy - wspomina Szymon Ogłaza. - Typowo rolnicza okolica, łagodnie pofałdowany teren i olbrzymia przestrzeń w zasięgu wzroku. Najlepiej się go ogląda, zajadając kupione po drodze pecorino!Ci, którzy takich widoków chcą więcej, powinni się wybrać do położonej na południe od Arezzo Zrobiliśmy sobie któregoś dnia wycieczkę do obydwu tych miast. Cortona urzekła mnie głównie dzięki wąskim uliczkom - mówi Edyta średniej wielkości miasteczko, w którym - jak dowcipkują niektórzy - można iść tylko w górę albo w dół. Spacer na sam jego szczyt w gorący dzień trwa dobrych kilkadziesiąt minut, ale - zapewniają Opolanie - warto!- Widok z samej góry na dachy miasta i okolicę jest niezapomniany - wspomina Poza tym na szczycie wzgórza, na którym zbudowana jest Cortona, w miejscu, gdzie znajduje się kościół świętej Małgorzaty, nie dochodzą już w zasadzie turyści - dodaje Maciej Kalski. - Gwar zagranicznych głosów cichnie i słychać tylko mieszkańców okolicznych domów. Jest naprawdę bardzo z widokówekPołudnie regionu, zwłaszcza okolice Montalcino i Montepulciano oraz Val d'Orcia, to Toskania dobrze znana z pocztówek - z kępkami cyprysów na tym czy innym szczycie wzgórza, polami słoneczników i malowniczo porozrzucanymi pod koniec lata belami Mniej tam zadrzewionych terenów, przez co potęguje się poczucie ogromnej przestrzeni - stwierdza Szymon zupełnie inne krajobrazy niż te typowe dla północy regionu, gdzie wzgórza są mniej łagodne i wręcz przeradzają się w niewielkie góry szczelnie porośnięte gęstym lasem. Prześwity wycina się tam tylko po to, by założyć winnicę i posadzić kilkanaście czy kilkadziesięt drzew tych ostatnich późną jesienią zbierane są niezbyt dojrzałe jeszcze owoce i wyciskana jest złocista, zawiesista oliwa, którą Włosi czasem polewają nawet Ale trzeba podkreślić, że tamtejsza oliwa nie da się porównać z żadną z tych dostępnych w naszych sklepach - kwituje Szymon Ogłaza. - Zwłaszcza, jeśli kupujemy taką z małych, przydomowych oliwiarni. W takich miejscach każda z nich ma nieco inny oliwy bywają mętne i klarowne, słodkawe, lekko gorzkie i całkiem pikantne. Pachną roślinnie i są niezastąpione do wszelkiej maści Mnie najbardziej jednak smakują z włoskim, niesłonym, w zasadzie bezsmakowym chlebem - mówi Opolanin. - Z odrobiną pieprzu można pieczywo maczane w oliwie i jeść jako samodzielną na południu, we wspomnianym Montalcino, warto wyjechać choć na godzinkę kilka kilometrów za miasto, do stojącego niemal w szczerym polu benedyktyńskiego opactwa Sant'Antimo. Prowadzą tam kierunkowskazy niemal z centrum miasta. Surowa romańska budowla świetnie komponuje się z toskańskim krajobrazem, a późnym popołudniem albo bladym świtem można tu trafić na nabożeństwo, podczas którego po okolicy niosą się chorały gregoriańskie. Czas wtedy cofa się o kilka wieków...Na bezdrożachAle najważniejszym punktem wycieczki po wiejskiej Toskanii powinna być przejażdżka po małych miejscowościach, szlakiem położonych wzdłuż lokalnych dróg winnic. Popularną trasą w sercu Toskanii jest szlak winnic producentów lokalnego chianti - czerwonego pikantnego wina, oznaczonego symbolem czarnego każdej z winnic trunków przed zakupem można rzecz jasna posmakować, a gospodarze chętnie (czasem nawet po angielsku) opowiadają o tym, jak się je robi. Butelka chianti w przydomowych winnicach kosztuje od 4-5 euro do 50 i korzyść z takich wypraw to oczywiście niezapomniane Na trasie można też trafić do miejsc, których nie opisuje żaden przewodnik - dodaje Szymon Ogłaza. - Małych miejscowości, w których krzyżują się dwie trzy uliczki, domy budowane są na stromych zboczach, wiodą do nich dziesiątki wąskich, krętych schodków, a z tych schodów - i zapewne z okien właścicieli - roztacza się widok na okolicę wart wielkich takich miejscach warto zajść do lokalnej tratorii czy Naszym faworytem zdecydowanie jest bar La Cantine w malutkim miasteczku Greve in Chianti - twierdzą Maciej Kalski i Szymon Ogłaza. - Przystawki są tam świetne i ogromne, a pierwsze i drugie dania to prawdziwa uczta. Warte polecenia są na pewno żółte sery podawane z dżemem gruszkowym, rewelacyjna zupa z owoców morza czy małże oraz ravioli z sosem truflowym. Czytaj e-wydanie »